"Έφυγα από το σπίτι επειδή οι δικοί μου τσακώνονταν"

Μιλήσαμε με την Ιρίνα ή GeekGurl_ , 15, νικήτρια των Greek Wattys 2015 για την Μεταφυσική της ιστορία "Η Κατάρα των Τεσσάρων [#1] Μοχθώντας για την Αλήθεια".

Συγχαρητήρια για το Watty για την ιστορία "Η Κατάρα των Τεσσάρων"

Σ'ευχαριστώ πολύ. Η αλήθεια είναι πως από πολύ μικρότερη είχα το σενάριο στο μυαλό μου, και ποτέ δεν πίστευα ότι θα κατάφερνα τόσα πολλά heart emoticon

Το είχες καταγράψει για να το θυμάσαι;

Να θυμάμαι την πλοκή εννοείς; Αν ναι, η αλήθεια είναι πως δεν το έκανα. Πίστευα πως μπορούσα να κρατήσω όλες τις ιδέες στο μυαλό μου, πράγμα χαζό, με αποτέλεσμα η ιστορία μου να χάσει κάπου την συνοχή της. Η σημερινή μου Κάσσι δεν έχει καμία σχέση με εκείνη της πρώτης έκδοσης, εκείνη την οποία εγκατέλειψα επειδή κούραζε ακόμα και εμένα. Τώρα όμως έχω κάποιες σημειώσεις σε μπλοκάκια, και ευτυχώς μπορώ να προχωράω πιο εύκολα!

Καλή ίδεα.

Θα έχει παραπάνω από ένα βιβλία;

Η Κατάρα των Τεσσάρων είναι τριλογία smile emoticon

Αγχώνεσαι ποτέ ότι θα μπλοκάρεις κάποια στιγμή;

Έχω μπλοκάρει πολλές φορές ήδη, μα νομίζω ότι ο φόβος για το λεγόμενο writer's block ποτέ δεν θα φύγει. Η συγγραφή είναι η μόνη μου απόδραση από τις μαθητικές υποχρεώσεις, και τ'ότι δεν μπορώ να εκφραστώ μέσω του γραπτού λόγου με κάνει να αισθάνομαι κενή.

Ποιο είναι το μεγάλο σου όνειρο, Ιρίνα;

Το μεγάλο μου όνειρο είναι να μην σταματήσω να γράφω ποτέ. Μέχρι και τα βαθιά γεράματά μου θέλω να γράφω ιστορίες, να αποδείξω πως εγώ, μία από τους πολλούς ανθρώπους, όντως υπήρξα. Πιο μικρά όνειρα είναι να εκδοθούν τα βιβλία μου και να ασχοληθώ με την ιστορία των τεχνών ή τις ξένες γλώσσες.

Τι σημαίνει ζωή για σένα;

Ζωή σημαίνει συναισθήματα. Σημαίνει αγάπη(κάτι που θεωρώ πως οι έφηβοι είναι δύσκολο να καταλάβουμε), σημαίνει μίσος, σημαίνει οργή, σημαίνει γαλήνη. Ζωή σημαίνει χρώματα και εμπειρίες, και αν είσαι τυχερός μπορεί να δεις το καλό πρόσωπό της περισσότερο καιρό από το κακό. Όπως και να 'χει, είναι κάτι που αξίζει πολλά.

Έχεις γνωρίσει την αγάπη, είτε από την οικογένεια, είτε από φίλους είτε από κάποιον έρωτα;

Από την οικογένεια και τους φίλους έχω γνωρίσει την αγάπη, ναι. Την νιώθω καθημερινά ανάμεσα σ'εμένα και στα αγαπημένα μου πρόσωπα, μα δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχω ζήσει αυτόν τον μεγάλο έρωτα. Σίγουρα μου άρεσαν κάποτε κάποιοι, μα μετά από λίγο το αίσθημα έξαψης έφευγε. Μόνο μια φορά είχε τύχει να πληγωθώ επειδή ένιωσα την προδοσία από φίλους, μα πιστεύω ότι ήταν για το καλύτερο. Αλλά όπως προείπα, ο έρωτας δεν είναι κάτι που έχω ζήσει, και γι'αυτό ίσως να έχω τόσο μεγάλη δυσκολία να γράψω γι'αυτόν.

Έχεις μετανιώσει ποτέ για κάτι που είπες ή που δεν είπες;

Ουυυ, εκατομμύρια φορές! Δεν διακρίνομαι για την εγκράτειά μου, ειδικότερα στον λόγο: αν κάποιος με εκνευρίσει, του το δείχνω με έναν αρκετά άσχημο τρόπο. Μπορεί να είναι οικογένεια ή φίλος, μα εκείνη την στιγμή δεν έχει σημασία: ο θυμός είναι θυμός, μα και οι ενοχές που με πλήττουν μετά δεν είναι λίγες. Οπότε τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να μην αντιδρώ, και έτσι δείχνω σιωπηλά πόσο θυμωμένη είμαι.

Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που έχει πει και σε ποιον;

Νομίζω είχα μιλήσει υπερβολικά άσχημα στην μητέρα μου όταν της είχα πει πως δεν θα με καταλάβει ποτέ ως άτομο, επειδή δεν ξέρει τι σημαίνει εμπάθεια. Μπορεί να μην την έβρισα, μα ξέρω πως ένιωσε άσχημα, λες και απέτυχε ως γονιός.

Σε υποστηρίζει γενικά στις επιλογές σου ή όντως δεν σε καταλαβαίνει;

Η μητέρα μου... Είναι λίγο μπερδεμένο. Ως προς την συγγραφή με υποστηρίζει πολύ, από εκείνη πήρα την αγάπη για τα βιβλία. Γενικότερα στις επιλογές μου δεν με στηρίζει πάντα, και έχουν υπάρξει φορές που μέχρι και τα αδέρφια μου νιώθουν πως δεν με υποστηρίζει αρκετά. Έχουμε τσακωθεί άπειρες φορές, αν και προσπαθώ να μην δίνω έκταση, γιατί σύμφωνα με εκείνη, ως η μικρότερη πρέπει να υποχωρώ πρώτη. Ξέρω πως θέλει το καλό μου, αλλά κάποιες φορές είναι αβάσταχτη η πίεσή της σε μαθησιακά θέματα και ό,τι αφορά τους φίλους.

Το έχεις σκάσει ποτέ από το σπίτι;

Μόνο μία φορά. Δεν ήταν όμως επειδή τσακώθηκα με κάποιον δικό μου, μα επειδή οι δικοί μου τσακώνονταν. Έφυγα από το σπίτι και πήγα στην καλύτερή μου φίλη(νομίζω ότι την ανησύχησα πολύ τότε), όπου βρήκα λίγη ηρεμία. Παρ'όλα αυτά γύρισα πίσω γρήγορα, και απολογήθηκα στους γονείς μου που έφυγα έτσι... Ήταν αρκετά ανώριμη πράξη.

Όταν τελειώσεις το σχολείο, προτιμάς να πας να σπουδάσεις κάπου μακριά ή προτιμάς να μείνεις σπίτι;

Πιστεύω πως πάνω από τα θέλω μου υπάρχει ο οικονομικός παράγοντας. Από μικρή είχα τάσεις φυγής(το ανέλυσα αρκετά πριν :3) οπότε θα ήθελα να αρχίσω να δουλεύω παράλληλα για τα πρώτα χρόνια της σχολής, ελπίζοντας μετά από λίγο να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη και να μπορέσω να μείνω κάπου μακριά, μόνη μου. Η μοναξιά είναι μητέρα και αδερφή για'μένα, και την εκτιμώ πολύ, αν και κάποιες φορές γίνεται ανυπόφορη.

Μάλιστα, πολύ ενδιαφέρον, Ιρίνα. Τελευταία ερώτηση, υποθετικά, είσαι πολύ ερωτευμένη με κάποιον και μένετε μαζί. Δουλεύετε κι οι δύο αλλά αυτός σου ζητάει να μείνεις σπίτι και να σε υποστηρίζει αυτός οικονομικά. Θα το δεχόσουν;

Εδώ είναι η κάπως αστεία και περίεργη απάντηση που θα δώσω. Μπορεί να έχω περιγράψει την μητέρα μου σαν έναν μπαμπούλα, μα δεν είναι πάντα έτσι: το να είσαι γονιός δεν έρχεται με οδηγίες χρήσεως, οπότε της συγχωρώ πολλά λάθη. Μα από τα πιο σωστά πράγματα που μου έχει πει ποτέ είναι να μην αφήσω τα όνειρά μου για κανέναν έρωτα, και την σέβομαι απεριόριστα γι'αυτό. Μου το επισημαίνει κάθε μέρα, ελπίζοντας, όπως λέει, "να μην κάνω τα ίδια λάθη με εκείνη". Οπότε όχι, μετά από τόσα χρόνια που ακούω το ίδιο πράγμα, δεν θα δεχόμουν. Εφόσον ήμουν πολύ ερωτευμένη μαζί του θα προσπαθούσα να βρούμε μια μέση λύση, κάτι για να μπορεί να δουλέψει οι σχέση μας. Αν δεν δεχόταν με τίποτα να με ακούσει και να δεχτεί και τις δικές μου επιθυμίες, σημαίνει πως δεν δέχεται αμοιβαίους συμβιβασμούς και πως ό,τι έχουμε δεν γίνεται να προχωρήσει. Μια σχέση στην οποία κυριαρχεί η καταπίεση δεν είναι σχέση.

Πολύ όμορφη απάντηση. Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη, Ιρίνα!

Εγώ σ'ευχαριστώ, ήταν πολύ όμορφη συζήτηση! smile emoticon